نیترات و آمونیوم اشکال نیتروژن معدنی هستند که بیشتر توسط ریشه های ذرت جذب می‌شوند، در شرایط گرم و مرطوب، آمونیوم تقریباً به همان سرعتی که تشکیل می شود در خاک به نیترات اکسید می شود، بنابراین، نیترات معمولاً شکل غالب نیتروژن قابل دسترس گیاه در خاک است. نیترات جذب شده در واکوئل‌های سلولی ذخیره میشود، جایی که وقتی جذب نیتروژن کاهش می‌یابد، به عنوان مخزنی برای انتقال مجدد نیتروژن عمل می‌کند، این مخزن نیترات منبع اصلی نیتروژن است که به پر شدن دانه کمک می کند. جذب نیترات یک فرآیند دو مرحله ای است که شامل مجموعه ای از آنزیم ها به نام نیترات ردوکتاز و نیتریت ردوکتاز است که احیا نیترات به آمونیوم را کاتالیز و فعال می‌کند. کاهش نیترات به آمونیوم محدود کننده ترین مرحله در جذب نیتروژن است. نیترات ردوکتاز مقدار نیترات برگ را در مراحل اولیه رشد افزایش می‌دهد و بنابراین می تواند به عنوان یک معیار انتخاب برای ژنوتیپ های ذرت با جذب نیتروژن و عملکرد دانه برتر استفاده شود.
در گیاهان، آمونیوم از طریق گلوتامین سنتتاز و گلوتامات سنتاز به اسیدهای آمینه تبدیل میشود. اینها آنزیم های اصلی هستند که نیتروژن معدنی را برای سایر فعالیت های متابولیکی به مولکول های آلی تبدیل می کنند. غلظت گلوتامین سنتتاز یک تنظیم کننده کلیدی رشد گیاه است که با تجمع نیتروژن در گیاهان کنترل می شود و می تواند به عنوان شاخص عملکرد دانه و برای افتراق برگ های سینک از برگ های منبع استفاده شود.
رشد ذرت به مقدار تشعشعات فعال جذب شده خورشیدی توسط فتوسنتز و کارایی تبدیل آن به زیست توده بستگی دارد. ظرفیت فتوسنتزی افزایش یافته می تواند به بیومس و عملکرد دانه بیشتر کمک کن . مقدار تابش فعال فتوسنتزی رهگیری شده تحت تأثیر اندازه و تراکم تاج گیاه است.
هیبریدهای ذرت با پیری دیرهنگام توانایی بیشتری برای جذب نیتروژن در طول دوره پر شدن دانه دارند زیرا ادامه فعالیت برگ باعث تحریک جذب نیتروژن می شود . در طول دوره پر شدن دانه، کاهش عرضه نیتروژن باعث کاهش تقسیم ماده خشک به دانه میشود. ژنوتیپ‌های ذرت با سبز ماندن طولانی‌تر کلروفیل برگ را برای مدت طولانی‌تری حفظ می‌کنند، که میتواند عملکرد دانه را 10 تا 12 درصد افزایش دهد.
علائم کمبود نیتروژن در برگ ذرت
گیاهان آسیب دیده از کمبود نیتروژن رشد کمی داشته و کوتاه می مانند و برگها به طور یکنواخت سبز کم رنگ می شوند. علائم زرد شدن از قدیمی‌ترین برگها از پایین شروع و شده و در مرحله بعدی نکروز را از نوک برگ نشان می‌دهند. گیاهان با کمبود نیتروژن رشد دوکی و پراکنده نشان می دهند. در برگ‌های مسن تر، زردی V شکل روی نوک برگها به سمت پایه پیش می رود، به طوری که برگها در نهایت به طور یکنواخت سبز/زرد کم رنگ می شوند. ساقه‌ها تغییر رنگ مایل به قرمز پیدا می کنند. و در نهایت قدیمی ترین برگ‌های پایین نکروز می‌شوند. کمبود نیتروژن و کمبود گوگرد می تواند علائم مشابهی ایجاد کند، اما در کمبود گوگرد علائم از برگ‌های جوان تر شروع می شود، در حالی که رنگ پریدگی ناشی از کمبود نیتروژن ابتدا در برگ‌های مسن تر قابل تشخیص است.تاثیرات نیتروژن در ذرت را می‌توانید در عکس‌ها مشاهده کرد.
در بلال به صورت ریز شدن و پر شدن ناقص داده ها خود را نشان می‌دهد.
لذا با توجه به مطالب عنوان شده در طول دوره رشد رویشی و زایشی استفاده از نیتروژن ضروری به نظر می رسد و کودهایی مانند NPK 20-20-20 شرکت لبین اسپانیا به همراه انواع آمینو اسیدها که نیتروژن آلی به شمار می‌آیند مانند آمیفورت مکس به نسبت نیم در هزار هر دو هفته یکبار و یا آمیفورت با نسبت 2 در هزار و یا بمباردیر انرژی با نسبت 2 در هزار میتواند عملکرد را به صورت قابل ملاحظه‌ای افزایش بخشد.
