در میان این‌ها جیبرلیک اسید یا A3 توسط محقیقین بریتانیا برای مشخص شدن چندین ویژگی ارتقا دهنده رشد بررسی شد. متخصصان آمریکایی از مخلوط جیبرلین A1 و جیبرلیک اسید استفاده کردند. با وجود ساختار متفاوت جیبرلین‌ها، همگی کم و بیش اثرات فیزیولوژیکی مشابهی دارند. بررسی جیبرلین‌ها در چندین پدیده مهم در زندگی گیاه انجام گرفت که اثرات آن شامل طویل شدن، تاثیر روی رشد رویشی، نیاز دمای کم و روز بلن برای گلدهی، خواب بذر، باروری، رشد درخت و رشد ریشه، تقسیم سلولی، ارتباط با ایندول استیک اسید طبیعی و ارتباط با تاثیر اکسین، ارتباط با متابولیسم گیاه و انشعاب افقی در گیاهان با رشد عمودی می‌باشد. تا سال 1990 در قارچ‌ها و گیاهان مختلف 84 جیبرلین شناسایی شد. بذور کدوی سچیوم ادال حداقل 20 جیبرلین و بذور لوبیا حاوی بیش از 16 نوع جیبرلین هستند ولی در سایر گونه‌های گیاهی تعداد اندکی وجود دارد. تمام جیبرلین‌ها از ساختار ent-gibberellane مشتق شده‌اند که حالت اسیدی دارند و GA نامیده می‌شوند و با اندیس‌های مختلف از هم متمایز می‌شوند. جیبرلین‌ها 19 یا 20 گروه کربنی دارندکه هر کدام 4 یا 5 سیستم حلقه‌ای دارند. یک گروه کربوکسیل همیشه متصل به کربن شماره 7 است و در برخی گروه کربوکسیل اضافی متصل به کربن 7 یا کربن شماره 4 می‌باشد (شکل 1). با این حال GA3 در ابتدا خیلی فعال است و برای استفاده از جیبرلین در طولانی مدت بهتر است از جیبرلیک اسید استفاده کنیم. تعدادی از گروه‌های هیدروکسیل روی حلقه‌های A و C و D از یک به چهار در جهت کربن 3 یا 13 و یا هر دو مرتب شده‌اند که به طور معمول هیدروکسیله شده‌اند.