جلبک‌های قرمز به عنوان منابع غنی از ترکیبات بیوشیمیایی، می‌توانند تأثیرات مثبتی بر ژنتیک گیاهی داشته باشند. این تأثیرات عمدتاً از طریق متابولیت‌های ثانویه، هورمون‌ها و فیتوشیمیكال‌ها به وجود می‌آیند. در ادامه به برخی از اثرات آن‌ها بر ژنتیک گیاهی پرداخته می‌شود:
استفاده از جلبک‌های قرمز به عنوان یک منبع غذایی می‌تواند موجب ایجاد تغییرات در الگوهای ژنتیکی گیاهان شود. این تغییرات ممکن است به افزایش تنوع ژنتیکی یا بهبود صفات مطلوب در گیاهان منجر شود.
برخی ترکیبات موجود در جلبک‌های قرمز می‌توانند باعث تحریک یا فعال‌سازی ژن‌های خاص در گیاهان شوند که به مقاومت در برابر بیماری‌ها و استرس‌های محیطی کمک می‌کند.
جلبک‌ها می‌توانند هورمون‌های طبیعی مانند اکسین و سیتوکینین تولید کنند که به رشد و توسعه گیاه کمک می‌کنند. این هورمون‌ها می‌توانند در بیان ژن‌های مرتبط با رشد تأثیر بگذارند.
جلبک‌های قرمز می‌توانند موجب افزایش تولید متابولیت‌های ثانویه در گیاهان شوند، که این متابولیت‌ها نقش مهمی در مقاومت به آفات و بیماری‌ها دارند. این امر ممکن است به تأثیر مستقیم بر روی ژن‌های مرتبط با تولید این متابولیت‌ها منجر شود.
