بیماری سفیدک داخلی خیار، یکی از بیماری‌های مهم خانواده کدوییان بوده که عامل آن قارچ Pseudoperonospora cubensis می‌باشد، این بیماری به ویژه در کشت های گلخانه‌ای و زیر پلاستیک به دلیل مهیا شدن شرایط محیطی مطلوب شامل: رطوبت بالا، خیس بودن سطح برگ‌ها و دمای بین 16 تا 22 درجه ی سانتی گراد گسترش زیادی دارد و هر ساله با انتشار سریع آلودگی، خسارت قابل توجهی را به محصول خیار وارد می‌کند.
اولین علائم بیماری، پس از خیس شدن سطح برگ‌ها و درجه حرارت کمتر از 187 درجه سانتی گراد، با جوانه زدن اسپور فارچ در سطح زیرین برگ‌ها شروع می‌گردد. علائم بیماری در ابتدا با ایجاد نقاط سبز کمرنگ در پهنه برگ نمایان و سپس لکه های سبز رنگ به زردی گراییده و به وسیله رگلرگ ها محدود می شود. این لکه ها ابتدا در برگ های میانی بوته ایجاد و در شرایط مساعد، کل برگ های بوته را آلوده می‌نماید.
روش های مدیریت بیماری
الف: روش های زراعی
1- حذف و جمع آوری برگ های آلوده و از بین بردن آن ها
2- کاهش مصرف کودهای ازته که باعث تردی اندام گیاهی گردیده و شرایط را برای فعالیت بهتر قارچ فراهم می نماید، از طرفی مصرف کودهای پتاسه موجب خشبی شدن برگ و اندام جوان گیاه شده و مقاومت آن را در برابر بیماری افزایش می دهد.
3- جلوگیری از آب ریزش از سقف گلخانه با استفاده از دوپوش نمودن سقف و کاهش رطوبت گلخانه با تهویه منظم روزانه و افزایش درجه حرارت گلخانه در طول شب در محدوده 20 درجه سانتی گراد که مانع از تشکیل شبنم روی برگ ها گردیده و از خیس شدن آن ها و ایجاد بیماری جلوگیری می نماید.
4- عدم آبیاری گلخانه در روزهای ابری و هنگام عصر به منظور کاهش رطوبت گلخانه در طول شب
ب: روش های شیمیایی
مبارزه علیه بیماری، معمولا در دو مرحله انجام می گیرد:
مرحله شروع بیماری: در این مرحله به محض ظهور لکه های منفرد زرد رنگ روی برگ ها باید از قارچ کش های پیشگیری کننده استفاده شود.
مرحله آلودگی کامل: در مرحله ای که بوته ها آلوده شده و اندام زایشی قارچ در پشت برگ ها مشاهده می شود، می توان از قارچ کش های جلوگیری کننده از رشد استفاده شود. به عنوان مثال قارچ کش سیازوفامید به میزان 5/0 در هزار به عنوان معالجه کننده در کنترل بیماری استفاده نمود.
