محلولپاشی برگی مطلوب: دسته اول روزنه ها که مخصوص تهویه و تنفس (stomata) هستند. این روزنه‌ها نقش نای را برای انسان بازی می‌کنند.
دسته دوم که در این مبحث مد نظر است کانالهای جذب عناصر غذایی (ectodesmata) هستند. این کانالها را می‌توان با مری در انسان مقایسه کرد. این کانالهای جذبی در هر دو سطح رویی و زیری برگ پراکنده هستند. اما تعداد این کانالهای جذبی در دیواره سلولی سلولهای محافظ روزنه بیشتر است. تعداد روزنه در سطح زیرین برگ چند برابر سطح رویی است. پس تعداد کانالها و بطور کلی سطح جذب در زیر برگ بمراتب بیشتر از سطح رویی برگ است. برای افزایش راندمان جذب لازم است هنگام محلول پاشی سطح زیرین برگ خیس شود. برای اینکار لازم است تا حد امکان سر لانس را طوری تنظیم کنیم که قطرات ریز و بصورت مه یا میست تبدیل شوند.
چنانچه سرلانس گشاد بوده و محلولپاشی رگباری و تند انجام شود فقط سطح رویی برگ خیس شده و بیشترین سطح جذب را از دست می‌دهیم. در اینحالت برگ مانند چتر عمل می‌کند و سطح زیرین برگ مرطوب نمی‌شود. چنانچه نازل ریز باشد حالت مه پاشی اتفاق افتاده و محلول پاشی هر دو سطح برگ را خیس می‌کند.دقیقا مانند راه رفتن در مه و هوای شرجی که تمام بدن را متاثر می‌سازد. با رعایت همین نکته ساده می‌توان راندمان هر نوع محلولپاشی برگی را تا حد معنی داری افزایش داد.
بهترین زمان استفاده از کود‌های محلولپاشی وقتی است که قطرات کود پاشیده شده به مدت زیادی روی سطح برگ باقی بماند.
صبحهای زود یا نزدیک غروب آفتاب برای انجام این کار مناسب‌تر هستند، محلولپاشی در هوای گرم احتمال سوختگی در برگ‌ها را ایجاد می‌کند.
