رشد گیاهان در کمبود عنصر نیتروژن اصولا مهار می شود، چغندرقند با کمبود نیتروژن، کوچکتر مانده و ظاهری صاف و سفت پیدا می‌کنند. برگ‌ها به رنگ سبز روشن در آمده و بعداً به طور یکنواخت زرد کلروتیک می‌شوند، نکته: کمبود گوگرد علائم مشابه کمبود N را نشان می‌دهد، اما کلروز در برگ های جوان تر شروع میشود. نیتروژن برای موارد زیر در گیاه چغندقند ضروری است:
در شرایط زیر کمبود نیتروژن بدتر خواهد شد:
کمبود فسفر رشد گیاهان چغندرقند را بسیار کم می‌کند و گیاهان ظاهری سفت دارند. رنگ برگ‌ها از سبز تیره تا سبز آبی مات متغیر است. علاوه بر این، آنتوسیان ممکن است در برگ‌ها قابل مشاهده باشد و به رگبرگ‌ها و حاشیه برگ ها رنگ قرمز/بنفش بدهد.
نکته: مسمومیت با نیتروژن نیز مانند کمبود فسفر باعث ایجاد برگهای سبز تیره میشود، اما در بیش بود نیتروژن گیاهان کوچکتر نمی مانند و مانند کمبود فسفر ظاهری سفت ندارند و برگ‌ها آبکی می‌شوند.
در شرایط زیر کمبود فسفر بدتر خواهد شد:
در کمبود گوگرد در چغندر قند رشد متوقف میشود و گیاهان ظاهری صاف و سفت دارند. برگ‌ها و دمبرگ‌ها شکننده می‌شوند. کم رنگ شدن برگ‌ها و کلروز شدن از برگهای داخلی شروع شده و در نهایت شاخ و برگ کل گیاه از جمله رگبرگ ها به رنگ زرد روشن در می‌آید.
نکته: علائم اولیه کمبود گوگرد ممکن است با علائم کمبود نیتروژن اشتباه گرفته شود. در هر دو مورد، برگ‌ها به تدریج از سبز به زرد مایل به سبز کم رنگ می‌شوند، تفاوت در جایگاه زرد شدن برگ‌ها است که در کمبود گوگرد برگهای جدید و در کمبود نیتروژن برگهای قدیمی‌تر کلروز میشود.
در شرایط زیر کمبود گوگرد بدتر میشود:
کمبود منیزیم ابتدا بر روی برگ های مسن قابل مشاهده است. در برگهای مسن کلروز بین رگبرگی را نشان می‌دهند که از حاشیه برگ و نوک برگ شروع میشود و در کل برگ پخش میشود. یک حاشیه سبز در اطراف رگبرگ‌ها باقی می‌ماند. به دنبال زرد شدن برگ‌ها، لکه‌های نکروزه در نواحی کلروتیک ظاهر میشود. کمبود منیزیم را می‌توان به راحتی با کمبود پتاسیم اشتباه نمود، در هر دو کمبود کلروز در برگهای مسن تر نشان داده میشود و به دنبال آن نکروز شدن در برگ‌ها تفاق می‌افتد، با کمبود پتاسیم، برگ‌ها رنگ سبز آبی بیشتری دارند و تیغه برگ بیشتر چروکیده میشود. کمبود منگنز نیز علائم مشابهی را با کمبود منیزیم نشان می‌دهد، اما این علائم از برگهای جوانتر شروع میشود. آلودگی به ویروس زرد چغندر (BYV) یا ویروس زرد ی غربی (BMYV) علائمی‌مشابه کمبود منیزیم ایجاد می‌کند، اما در این حالت کلروز از نوک برگ شروع میشود و رگبرگ ها سبز نمی‌مانند.
در شرایط زیر کمبود منیزیم در گیاه بدتر خواهد شد:
علائم از برگهای جوان شروع میشود، چروکیده و شکننده می‌شوند و کوچک می‌مانند. بعداً پیچ خورده و لکه های چوب پنبه ای سیاه یا قهوه ای روی دمبرگ ظاهر می‌شوند. برگهای جوانتر علائم پژمرده شدن را نشان می‌دهند و متعاقباً سیاه و خشک می‌شوند. بزرگترها علائم پژمردگی همراه با کلروز بین رگبرگهای برگ را نشان می‌دهند. نقطه رشد از بین می‌رود (“پوسیدگی قلب”) و همچنین چغندرها خشک می‌شوند و می‌میرند. پس از بارندگی، گیاهان ممکن است بهبود یابند و گلبرگ جانبی تشکیل دهند.
در شرایط زیر کمبود بور بدتر میشود:
گیاهان آسیب دیده شاخ و برگ سبز تیره یا ارغوانی را نشان می‌دهند که با علائم پژمرده شدن همراه است.
در شرایط زیر کمبود مس شدیدتر خواهد شد:
برگ‌ها به سمت بالا جمع شده و کل گیاه ظاهری صاف پیدا می‌کند. در برگهای جوانتر، تیغه‌های برگ حالت کلروتیک را نشان می‌دهند، در حالی که رگبرگهای برگ و حاشیه کوچکی در اطراف آنها سبز باقی می‌مانند. علائم کمبود آهن مشابه کمبود منگنز می‌باشد که به عنوان کلروز بین رگبرگی در برگهای جوان شروع میشود، اما فقط رگبرگ ها سبز می‌مانند و نه حاشیه ای در اطراف آنها. کمبود منیزیم و روی نیز ممکن است علائم مشابهی را با کمبود منگنز ایجاد کند ولی علایم ابتدا در برگهای مسن این علایم قابل مشاهده است، لذا آزمون برگ در اواسط کشت از برگ‌ها و غده می‌تواند در مدیریت تغذیه گیاه بسیار موثر باشد.
کمبود منگنز در شرایط زیر در گیاه تشدید خواهد شد:
به عنوان اولین علامت کمبود روی، گیاهان کلروز را در برگهای بزرگتر نزدیک مرکز گیاه نشان می‌دهند. لکه‌های کوچک زرد یا سفید می‌تواند در قسمت بالایی برگ‌ها ایجاد شود. از آنجایی که لکه‌ها به طور نامنظم بزرگ می‌شوند، کل ناحیه بین دنده ای خشک و نکروزه میشود. رشد گیاه به شدت متوقف میشود و عملکرد گیاه به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
در شرایط زیر کمبود روی در گیاه تشدید خواهد شد:
