خاک تأثیر زیادی بر دسترسی فسفر دارد. در pHهای پایین (اسیدی)، فسفر به صورت غیرقابل دسترس وجود دارد و در pHهای بالا (قلیایی)، فسفر نیز می‌تواند به شکل کمبود درآید.
نوع و بافت خاک (رسی، شنی، لومی) نیز بر حرکت و جذب فسفر تأثیر می‌گذارد. خاک‌های رسی می‌توانند فسفر را بهتر نگه دارند اما ممکن است حرکت آن را محدود کنند.
وجود عناصر دیگر مانند کلسیم، آهن و آلومینیوم می‌تواند بر دسترسی فسفر تأثیر بگذارد. اگر این عناصر در خاک بیش از حد باشند، ممکن است باعث مسدود شدن جذب فسفر شوند.
مقدار بهینه فسفر در خاک معمولاً در سطح خاک و به فرم پی پی ام تعیین می‌شود. این مقدار بسته به نوع خاک و نوع گیاه متفاوت است، اما به طور کلی می‌توان مقادیر زیر را به عنوان راهنما در نظر گرفت:
مقدار بهینه فسفر در برگ نیز به نوع گیاه بستگی دارد. مقادیر زیر به عنوان راهنما برای نظارت بر وضعیت فسفر در برگ‌های گیاهان مختلف ارائه می‌شود:
