عوامل مؤثر بر جذب و حرکت فسفر
pH خاک
خاک تأثیر زیادی بر دسترسی فسفر دارد. در pHهای پایین (اسیدی)، فسفر به صورت غیرقابل دسترس وجود دارد و در pHهای بالا (قلیایی)، فسفر نیز می‌تواند به شکل کمبود درآید.
ترکیب خاک:
نوع و بافت خاک (رسی، شنی، لومی) نیز بر حرکت و جذب فسفر تأثیر می‌گذارد. خاک‌های رسی می‌توانند فسفر را بهتر نگه دارند اما ممکن است حرکت آن را محدود کنند.
وجود دیگر عناصر
وجود عناصر دیگر مانند کلسیم، آهن و آلومینیوم می‌تواند بر دسترسی فسفر تأثیر بگذارد. اگر این عناصر در خاک بیش از حد باشند، ممکن است باعث مسدود شدن جذب فسفر شوند.
مقدار بهینه فسفر در خاک
مقدار بهینه فسفر در خاک معمولاً در سطح خاک و به فرم پی پی ام تعیین می‌شود. این مقدار بسته به نوع خاک و نوع گیاه متفاوت است، اما به طور کلی می‌توان مقادیر زیر را به عنوان راهنما در نظر گرفت:
- غلات (مانند گندم و ذرت) 15-30 ppm
- سبزیجات (مانند کلم و هویج) 20-40 ppm
- میوه‌ها (مانند سیب و توت فرنگی) 30-50 ppm
- مزارع علوفه‌ای 20-35 ppm
مقدار بهینه فسفر در برگ:
مقدار بهینه فسفر در برگ نیز به نوع گیاه بستگی دارد. مقادیر زیر به عنوان راهنما برای نظارت بر وضعیت فسفر در برگ‌های گیاهان مختلف ارائه می‌شود:
- غلات: حدود 0.2-0.5% (بر اساس وزن خشک)
- سبزیجات 0.3-0.7%
- میوه‌ها 0.2-0.4%
- مزارع علوفه‌ای 0.2-0.6%
