دو جزء کلیدی عملکرد چغندرقند وزن ریشه چغندرقند و درصد قند ( بریکس) آن است. ترکیبی از عملکرد ریشه و محتوای قند بالا، بالاترین عملکرد قند را در هکتار به ارمغان می‌آورد. در کارخانه قند، محتوای قند بالا، کمترین مصرف انرژی را در طول استخراج شکر می‌دهد، که عمدتاً به دلیل تبخیر کمتر آب است. بنابراین معمولاً برای دستیابی به محتوای قند بالا به تولیدکنندگان قیمت بالاتری پرداخت می‌شود. بازده بالا از وجود یک تاج پوشش کامل برگی حاصل می‌شود که 90٪ از نور خورشید ورودی را در سریع ترین زمان ممکن دریافت می‌کند و سبزی خود را در طول فصل رشد حفظ می‌کند. چغندرقند اگر خوب رشد کند و گل ندهد، از همان اوایل چرخه رشد، محصول (قند) را جمع می‌کند. یک برنامه تغذیه متعادل محصول شامل تمام مواد مغذی کلان و میکرو برای کمک به مدیریت همه این اجزا ضروری است.
رشد و توسعه اولیه تاج رویشی و برگ های گیاه چغندر قند بسیار مهم است، به همین دلیل است که نیتروژن یکی از مهم ترین ماده مغذی حاکم بر عملکرد است. با این حال بسیار مهم است که هیچ ماده مغذی دیگری نرخ رشد اولیه را محدود نکند. نیتروژن باعث رشد در تمام مراحل رشد گیاه می شود. و استفاده از این عنصر در تمام مراحل رشدی گیاه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی دیگر از مواردی که باعث بهبود عملکرد گیاه می شود، افزایش عملکرد ریشه می باشد که درنهایت باعث افزایش عملکرد قند در ریشه خواهد شد. استفاده از مقادیر بیش از حد نیتروژن می تواند مضر باشد و محتوای قند را کاهش دهد، بنابراین استفاده از میزان بهینه نیتروژن در مرحله رشد مناسب بسیار مهم است.استفاده از 20-20-20 لبین در این مراحل در افزایش پوشش گیاهی و در نتیجه عملکرد گیاه تاثیر شایانی دارد.
شرایط خاک در زمان کاشت می تواند دسترسی برخی از مواد مغذی مانند فسفر را محدود کند. استفاده از فسفر به فرم فعال و به همراه فولویک اسید و اسید آمینه میتواند رشد اولیه بهینه را تضمین کند و به افزایش عملکرد کمک نماید لذا توصیه می گردد در مراحل اولیه رشد گیاه کود نوتریفوس و ریشه زای ریژو استفاده گردد، همچنین استغفاده از کود فسفر بالای 10-40-10 لبین میتواند در بهبود عملکرد تاثیر ویژه ای داشته باشد.
پتاسیم و سدیم به عنوان تنظیم کننده آب در داخل و خارج گیاه و حرکت مواد غذایی در اطراف گیاه اثر مفیدی بر رشد دارند، لذا استفاده از کودهای لبیفول پتاسیکو و کودهای 35-5-15 لبین میتواند در مراحل میانی و پایانی برداشت در افزایش میزان بریکس و رشد گیاه چغندقند بسیار اهمیت دارد.
گوگرد یک ماده مغذی ضروری برای بازده بالا است و آمینو اسیدهای حاوی گوگرد بلوک های سازنده پروتئین ها و در نتیجه رشد هستند. این با نیتروژن مرتبط است و نسبت نیتروژن به گوگرد در یک گیاه سالم حدود 15:1 است. نسبت بالاتر از این نشان دهنده کمبود احتمالی گوگرد است.
منیزیم جزء مهمی از کلروفیل است و بنابراین برای حداکثر فعالیت فتوسنتزی که منجر به توسعه محصول می شود، حیاتی است، استفاده از لبیکومگ در طول رشد گیاه حتما توصیه میگردد.
در طول این گسترش و رشد ریشه، تقسیم سلولی سریع اتفاق می افتد که به مقادیر زیادی بور نیاز دارد. کمبود بور باعث توقف رشد و کاهش انبساط ریشه و برگ می‌شود. هم عملکرد و هم کیفیت کاهش می‌یابد. منگنز، مس، روی، آهن و مولیبدن همگی ریز مغذی‌هایی هستند که برای رشد چغندرقند ضروری هستند. اگر ریز مغذی‌ها به مقدار کافی در دسترس نباشند، استفاده از آن باعث افزایش عملکردخواهد شد لذا استفاده از کودهای میکرومیکس، منگزینک پلاس و بورکو میتواند بسیار به توسعه غده‌ها کمک کند.
دما، شدت نور و تامین آب هم بر عملکرد ریشه و هم بر میزان قند آنها تاثیر زیادی دارد، متأسفانه پرورش دهندگان هیچ کنترلی روی اینها ندارند مگر چند مورد با آبیاری که توجه به این مورد میتواند به حداکثری تولید کمک کند، البته استفاده از اسید آمینه آمیفورت مکس، بمباردیر شوگر و بمباردیر برای حداقل رساندن تنش‌های محیطی میتواند در افزایش عملکرد گیاه بسیار کمک کننده باشد. علاوه برموارد عنوان شده شرایط رشد، عملکرد بر اساس رقم انتخاب شده نیز تعیین می‌شود. برخی از واریته‌ها دارای بازده ریشه‌های بسیار بالا، اما درصد قند پایین‌تری هستند، در حالی که برخی از واریته‌ها دارای بازده ریشه پایین با سطوح قند بالا هستند و توجه به رقم میتواند در بالا بردن بهره وری اقتصادی برای کشاورزان و زارعان تاثیر به سزایی داشته باشد.
